Bienvenue á la ville d'amour !

Þetta er einn erfiðasti dagur sem ég hef upplifað lengi Hér kemur ferðasagan eins og hún leggur sig ! 

Hittumst upp á flugvelli kl 5:15 og fengum okkur að borða svona um hálfsjö svo var bara drifið sig upp í vél og við tók rúmlega þriggja tíma flug, það var voða gaman hjá okkur á leiðinni.  Jæja svo komum við til Parísar kl 11 eða kl 1 á okkar tíma.  Biðum heillengi eftir töskunum, allir búnir að fá töskurnar nema við og svo var Sonja með gítar sem skilaði sér ekki og við þurftum að vera með þvílíkt vesen til að fá hana.  Svo var okkur sagt að við ættum að fá einhvern stimpil sem staðfesting á því að við hefðum komið í landið, en það var erfiðara en að segja það og stelpan sem tók á móti okkur gat heldur ekki reddað því og sagði að það skipti bara engu máli.  Svo við ferðuðumst með töskurnar okkar svona 10 ferðir upp og niður lyftuna.  Þá átti einhver rúta að koma að sækja okkur en við fundum hana ekki :S svo kom í ljós að hún var þarna, tveggja hæða rúta fyrir 9 manneskjur keyrðum í tæpa klst. og fengum að vita að námskeiðið byrjar ekki fyrr en á laugardaginn og við send á eitthvað gistiheimili.  Okkur leist nú bara vel á það, þangað til við komumst að því að við megum ekkert fara út, máttum ekki einu sinni fá okkur að borða eða neitt.  Þá var kl 4 og matur ekki fyrr en kl 7 og við ekki búin að borða síðan um morguninn uppá keflavíkruflugvelli erum að deyja úr hungri og öll pirruð og þreytt.  Vorum að tala um að okkur líður eins og við séum í fangelsi, fyrir utan það að við höfum góðan félagsskap.  Svo er þráðlsut net hérna en nei þá hafði ég gleymt netkortinu heima er í tölvunni hennar öldu, sem er alveg að bjarga okkur.  Nú er bara 10 min í matinn yess.  

Ég kveð í bili,

Ásbjörg á skítugu og subbulegu hótelherbergi