Hjartað þitt kom við hjartað mitt og ég varð fangi ástar og vináttu

"Tengsl okkar við aðra manneskju eiga ekki einungis að byggjast á augnsambani og líkamstengslum heldur líka dýpri tengslum þar sem hjarta mætir hjarta." - Pierre Teilhard de Chardin

 

Að falla í gryfju ástarinnar byggist að mestu leyti á sömu grundvallaratriðum og að falla í gryfju vináttunnar.  Fallið í gryfju ástar kallast víst í daglegu tali að verða ástfanginn, eða jafnvel ást við fyrstu sýn.  Getum við þá á sama hátt kallað það að verða vináttufanginn eða vinátta við fyrstu sýn ?  Það er alla vega ekki eitthvað sem maður heyrir á hverjum degi - það er samt ekki svo vitlaus pæling.  Ástfanginn - hvað felst í þessu orði ?  Maður er fangaður af ást og ætti þá undir öllum kringumstæðum einnig að geta verið fangaður af vináttu.  Ást og vinátta eru frekar óljós fyrirbæri og eru alls ekki auðskýranleg.  Hver og einn túlkar þau á sinn hátt.  Þrátt fyrir þennan óljósa hluta þessara fyrirbæra þá getum við eflaust talið upp nokkur atriði sem setja grunninn í báðum tilvikum.  Sökkullinn er byggður úr sterku efni - nokkrum mikilvægum athöfnum.  Það er að elska, treysta, trúa fyrir, sýna skilning, gefa af sér og þiggja það sem hinn gefur.  Þetta eru athafnir sem svona svart á hvítu virðast mjög einfaldar - en þegar á hólminn er komið, vill annað koma í ljós.  
Ást við fyrstu sín, falla fyrir einhverjum, verða ástfanginn - þetta eru allt athafnir sem eiga sér dularfull orsök.  Það er eitthvað sem veldur því að maður dregst að, laðast að persónunni - án þess að vita hvað það er.  Það sem er svona dularfullt við þetta er að maður getur laðast að einhverjum án þess að vita eitthvað um manneskjuna.  Það er eins og hjarta hennar kalli á þitt og við í huganum höfum ekkert með þetta að gera - algjörlega óháð okkar meðvitund.  Þetta þarf ekki endilega að eiga við um ást - heldur getur þetta jafnvel gerst á sviði vináttunnar.  Maður getur aftur á móti auðveldlega látið gabba sig í þessum efnum.  Ef við vitum eitt lítið atriði um manneskjuna - þá getur þetta litla atriði heillað okkur upp úr skónum.  Í þessu tilviki kemur meðvitund okkar við sögu og platar litla hjartað okkar - það fær ekki að vinna í friði.  Þetta litla atriði sem laðaði okkur að sér og hafði eitthvað við sig sem heillaði okkur lætur okkur fá væntingar um fleiri atriði með sama aðdráttarafl.  Við vonumst hreinlega til þess að manneskjan sé byggð úr fullt af svipuðum atriðum sem heilla okkur öll.  Við berum væntingar til þess að manneskjan sé á einn eða annan hátt og verðum því fyrir vonbrigðum þegar annað kemur á daginn.  Það sem er því athyglisvert við þessa aðlöðun sem til verður án okkar meðvitundar er það að við berum engar væntingar.  Við búumst ekki við neinu af henni - því við finnum bara að "sálin" eða "hjarta" hennar dregur okkur að sér.  Þá komum við til móts við manneskjuna laus við allar væntingar - tilbúin að framkvæma allar þær athafnir sem vinátta eða ást byggist á.  Við tökum manneskjunni eins og hún er - við elskum hana þrátt fyrir alla gallana, þeir eru heillandi á einhvern hátt líka.  Það er hreint ekki auðvelt að gera greinarmun á þessu tvennu og þegar tilfinningarnar tala þá segja þær alltaf það sama - fiðrildin kitla okkur í maganum.  Það þarf því að kafa mjög djúpt inn í sálina til að komast að uppruna fiðrildanna.  Uppruninn er sjaldan merktur stórum stöfum...Þegar komið er yfir þennan fyrsta þröskuld þá er langt ferðalag framundan sem felst í því að læra að elska, viðhalda ástinni, vináttunni, svo hún brenni ekki út.  Í það ferðalag tel ég mig ekki fær um að vísa ykkur veginn svo ég læt skilið við ykkur hérna.  Eitt er ég alla vega sannfærð um og það er að maður getur jafn vel orðið vináttufanginn eins og ástfanginn.

Athugasemdir

[Ásmundur (IP-tala skráð) 20.11.2008 kl. 16:31]

Akkúrat og auðvitað.

Ekki er allt gull sem glóir eins og eitthverstaðar stóð. Held ég hafi annars engu við þetta að bæta, nema hrósa þér fyrir þessar frábæru hugleiðingar...eins og ég hef margoft sagt; golden stöff:)

[Karitas (IP-tala skráð) 20.11.2008 kl. 17:49]

Mjög góðar pælingar hjá þér! Ég held að þetta sé alveg rétt.. við verðum vináttufangin, ekki spurning! Ég er vináttufangin af ykkur öllum ;) haha! Þetta með litla atriðið sem truflar hjartað og lætur okkur vona að manneskjan sé byggð úr öðrum heillandi atriðum er sko staðreynd. Þetta kallast rosabaugsáhrif og er þegar við eignum einum jákvæðum eiginleika marga aðra... erum að læra um þetta í sálfræði :o)

Hlakka til að sjá þig skvís.. styttist óðum.. úúú

[Ásbjörg Jónsdóttir (IP-tala skráð) 20.11.2008 kl. 18:20]

Ég er líka vináttufangin af þér, Karitas mín!  Ég er sko heldur betur sátt með þitt innlegg í pælinguna mína - skemmtilegt þegar maður getur tengt námsefnið við tilveruna sjálfa og líf okkar dags daglega. 

[Klara (IP-tala skráð) 25.11.2008 kl. 20:52]

Ég er sko sammála Ása, þetta eru sko algjörir gullmolar sem þú sendir frá þér :D Merkilegt þetta sem Karitas var að segja, að þetta sé til :)

En ég bíð spennt að fá þig óðum heim! :D :*

Þín Klara ;)

[Ásbjörg Jónsdóttir (IP-tala skráð) 26.11.2008 kl. 06:39]

Þið getið sko bókað það að ég er líka ótrúlega spennt að koma heim og hitta ykkur öll!

[Katrín systir Ása (IP-tala skráð) 29.11.2008 kl. 12:10]

Er ekki bara að styttats óðum í þig?

Þú ert boðin í heimsókn að Kóngsbakka 2 þegar þú kemur heim

[Ásbjörg Jónsdóttir (IP-tala skráð) 29.11.2008 kl. 12:32]

Jú ekki nema nokkrir dagar enn - ég mæti að sjálfsögðu í Kóngsbakkann og hlakka rosa til, mér skilst að allt sé orðið rosalega flott hjá ykkur!